Mand! Land! Zo klinken de aforismen van Veldhovense klantmanagers voor de Participatie Verklarings Trajecten. 😊 Veldhoven heeft er voor gekozen om de klantmanagers in te zetten om de ParticipatieVerklaringsTrajecten zelf te geven. Met als voordeel dat je de deelnemers erg goed leert kennen.
Ze betraden de Raadszaal van Hengelo. Onder de indruk keken ze rond. De halfronde vergaderopstelling, het muurgrote mozaïek, de lampen die karakter aan de ruimte geven en het zachte ‘pluche’.
Hier maken Nederlanders ruzie, zei ik. Hier wordt de strijd gestreden. Dat doen ze met het woord. En soms werken ze met de buurman van een andere partij samen en soms met nog weer iemand anders om een besluit erdoor te krijgen.
De ruimte op de stoep en de ruimte in de klas, de ruimte in je buurt en de ruimte in dit land: een van de onderwerpen binnen het PVT-programma “De Leeuw en de Zebra of het Recht van de Sterkste”.
Met schildersplakband bootsen we een smalle corridor na waarin de deelnemers elkaar in twee groepen moeten passeren. Het werd botsen, pikorde, gegiechel en gespijbel.
Alle deelnemers kregen een draad. Sommige rood, andere geel of blauw. En elke kleur stond voor een kernwaarde. Solidariteit, de vrijheden, gelijkwaardigheid, meedoen. De vraag: Hoe worden de kernwaarden onoverwinnelijk? Hoe zorg je dat jouw draad nooit, maar dan ook nooit kan breken?
Participatieverklaringstraject is een woord voor in wetten en beleidsstukken. Jargon. Niet bedoeld voor de praktijk. We hebben een woord nodig dat inspireert. Een ‘kijk-eens-in-wat-voor-land-je-bent-terecht-gekomen’ – woord. Een ‘hier-zijn-we-voor-vrede-en-veiligheid-afhankelijk-van-het-vertrouwen dat-we-in-elkaar-hebben’-woord. Een democratie-gaat-niet-vanzelf-dus-stroop je-mouwen-op-en-pak-ook-je-verantwoordelijkheid’-woord.
Agnes Dinkelman is een ervaren social engineer die niet bang is om weerbarstige, maatschappelijke issues aan te pakken. Opdrachten voor de Nederlandse politie, justitie, krijgsmacht en gemeenten leidden haar naar menig hoofdpijndossier waar bestuurders mee kampen, zoals polarisatie, dynamiek in achterstandswijken, in kwaad daglicht stellen van bestuurders en maatschappelijke onrust.
Karin werkt met Stillare samen op het gebied van inburgering en participatie.
Karin is een ervaren projectmanager in het sociale werkveld waarbij 3 aspecten altijd een rol spelen; nieuwkomers, taal en participatie. Daarnaast geeft zij al ruim 20 jaar training en coaching op het gebied van leiderschap en communicatie voor zowel profit als non profitorganisaties zoals jeugdzorg maar ook ING, Ziggo en Kamer van Koophandel om er maar een paar te noemen. Haar kracht is beide vakken te combineren wat leidt tot projecten die maatschappelijke verandering ook echt teweeg brengen. Met speelse werkvormen brengt zij de mensen in beweging en weet vaak de kern te raken om vervolgens tot nieuwe inzichten en praktische oplossingen te komen. Het werken met en voor nieuwkomers is haar grote liefde 🧡 omdat zij grote bewondering heeft voor de veerkracht en de menselijke moed maar ook begrijpt wat er nodig is om een nieuw bestaan op te bouwen in een ons land. Zo ontwikkelde Karin in opdracht van Vluchtelingenwerk Nederland een nieuwe methodiek om vluchtelingen toe te leiden naar werk, werkte zij in opdracht van kleine en grote gemeenten zoals bijvoorbeeld de gemeente Utrecht en de gemeente Gouda aan voorbereiding en implementatie van de nieuwe wet inburgering en aanpak laaggeletterdheid en werkte zij in al vroeg in haar carrière aan vaktaalprojecten voor nieuwkomers in de bouw. Ook gaf ze zelf “Sterk naar werk” training aan vluchtelingen. Al deze ervaringen geven haar een stevige basis in haar werk als project- en procesbegeleider voor organisaties op het brede gebied van vluchtelingenbeleid.
Burgemeester Marcouch van Arnhem riep al vaker op om moslimgemeenschappen weerbaar te maken tegen politiek-salafistisch gedachtengoed. Daar mag nog best een schep bovenop. Radicalisering van jongeren uit moslimgezinnen gaat door, ook als we even niet kijken. Dat maakt de ouders bezorgd maar ook handelingsverlegen. Daar ligt voor Nederlandse bestuurders een taak.
Agnes Dinkelman, oprichter van Stillare, heeft een ambitieus plan: maak van woestijnen leefbare groene plekken en richt die in als buffers voor de vele miljoenen migranten, die op de vlucht slaan voor klimaatverandering en natuurrampen. ‘Als een leefbare woestijn nieuw perspectief biedt en werkgelegenheid voor de jonge bevolking schept, kunnen we de stroom klimaatvluchtelingen indammen en de aantrekkings kracht van terroristische organisaties ondermijnen.’
Het inburgeringdossier is weerbarstig en politiek beladen. Deelnemers zijn regelmatig onderwerp van debat. Bestuurders worden geconfronteerd met de gevoeligheid in de maatschappij en ervaren regelmatig dezelfde handelingsverlegenheid als beleidsmakers en professionals. Agnes Dinkelman, social engineer van Stillare, dook in de materie van de inburgering en de afstand tot de Nederlandse samenleving. Ze vond een belangrijke missing link waardoor integratie, beleid en uitvoering belangrijk kunnen worden verbeterd.