Agnes Dinkelman, januari 2016
De beer lijkt los. El Taharrush, intimidatie van vrouwen door aanranding en verkrachting als semi-georganiseerd fenomeen, lijkt de emoties rondom asielzoekersinstroom verder naar een kookpunt te brengen. Het lijkt de nekslag voor een genuanceerd debat over de instroom van vluchtelingen in Europa.
Gebeurtenissen in Nederland zoals de bestorming van het gemeentehuis in Geldermalsen en de kogelbrief in Bernheze maken stadsbesturen handelingsverlegen. Ik vraag me af waar dit toe leidt.
Criminaliteit door asielzoekers in Nederland betrof voorheen in bijna alle gevallen winkeldiefstal of fraude met papieren. In de laatste maanden worden de verhoudingen tussen mannen en vrouwen in de gemiddelde islamitische gemeenschap echter ruw in onze maatschappij geëtaleerd. Vele burgers zullen zich verraden voelen door de brute beschadiging van hun vertrouwen in vluchtelingen. De vergrijpen zijn door asielzoekers uit Syrië en Irak gepleegd en door Marokkaanse mannen die misbruik lijken te maken van de chaos in Europa. De islam wordt veelvuldig als schuldig fenomeen aangewezen. Het is echter niet effectief om intimidatie te identificeren met religie. We moeten het labelen als criminaliteit. Zonder pardon. Criminele nieuwkomers moeten voelen dat de grens onverbiddelijk is. Anders houdt het niet op. En laten we per ommegaande zorgen dat asielzoekers een uitgebreide verplichte voorlichting krijgen over hoe wij hier met elkaar om wensen te gaan. Ter bescherming van ons en van henzelf.
De ongelijkheid tussen mannen en vrouwen in de Islam wordt ruw in onze maatschappij geëtaleerd. Het is echter niet effectief om deze vorm van intimidatie te identificeren met religie. We moeten het labelen als criminaliteit.
Toestanden als in Keulen zijn nieuw. We zijn als maatschappij niet voorbereid op de aanpak van dergelijk gedrag. Het is nodig dat we snel in ons systeem de manier bepalen waarop we daders corrigeren. Ook Politie is onvoldoende voorbereid op mogelijke Keulse ontsporingen. Het is verre van onlogisch dat er binnenkort een Nederlandse Keulse situatie ontstaat, geënsceneerd of onmiskenbaar werkelijk.
Escalatie
Burgemeesters, wethouders en raadsleden houden tot op vandaag vast aan de wens dat burgers en bestuur er samen uit komen. Dat vraagt echter inzet van alle partijen en de bereidheid om er samen in wederzijds respect uit te komen. Rond het thema van de instroom van asielzoekers ontbreekt dit respect en deze bereidheid. De bedreigingen van raadsleden en burgemeesters en de intimidatie van burgers zijn daar illustraties van. We hebben te maken met een stadium van escalatie waardoor standaard bemiddeling niet meer effectief zal zijn. De situatie vraagt dus een andere aanpak. Het is inderdaad tijd om volop het publieke debat te voeren, maar dat debat zal maar door een beperkte groep aangegaan worden. Er blijft een groep die grijpt naar varkenskoppen, fysieke intimidatie en kogelbrieven. En daaromheen bevindt zich de groep die dit soort handelen stilzwijgend steunt. Ook deze mensen zijn voor een goed deel te brengen naar uitwisseling van beelden en oud zeer. Maar dat vraagt een andere aanpak. Het is zaak om eveneens achter de schermen te werken aan oplossingen.
We hebben te maken met een stadium van escalatie waardoor standaard bemiddeling niet meer effectief zal zijn. De situatie vraagt dus een andere aanpak. Het is tijd om achter de schermen te werken aan oplossingen.
Stille stadsdiplomaten
Gemeentes kunnen bij spanning in hun gemeente stille stadsdiplomaten inzetten die afzonderlijk contact zoeken met alle betrokkenen. De stadsdiplomaten de-escaleren conflicten. Ze werken onder de radar in het voetspoor van mensen als Max van der Stoel. In de relatie die ze al werkend opbouwen verkennen ze de mogelijkheden om de dynamiek van de situatie te beïnvloeden. Belangrijk is dat deze mensen niet dagelijks gevolgd worden door de media zodat de aanpak zijn werking kan hebben: mensen zijn enkel bereid hun gedrag bij te stellen als er geen sprake is van gezichtsverlies.
Belangrijk is dat de diplomaten niet dagelijks gevolgd worden door de media zodat de aanpak zijn werking kan hebben: mensen zijn enkel bereid hun gedrag bij te stellen als er geen sprake is van gezichtsverlies.
Stadsdiplomaten zetten zich in voor de veiligheid en het welzijn van alle partijen, die van de bezorgde burger, bestuurders en ambtenaren, politie, de asielzoekers en die van de burgers die dreigingen en intimidaties nodig hebben gevonden om hun punt te maken. Stadsdiplomaten behoren tot geen enkele partij, ze hebben een eigenstandige positie, tussen alle partijen in, al zal voor iedereen duidelijk zijn wie de officiële opdrachtgever is.
Evenwicht
De opgaande lijn van bedreiging en intimidatie moet doorbroken worden. Niet alleen om dreiging, intimidatie en geweld te voorkomen bij de opvang van asielzoekers en de veiligheid van vrouwen en meisjes maar ook omdat deze lijn een bedreiging vormt voor onze democratische rechtstaat en de tolerantie die we in Nederland belangrijk vinden. Democratie baseert zich op de wensen van het volk maar tegelijkertijd dient ze een ieder te beschermen tegen de zittende machthebbers. De machthebbers van nu en die van de toekomst. Precies dat evenwicht maakt ons dat wat we zijn. Precies die afspraken beschermen ons tegen elkaar. En als we ontsporen is daar het recht als vangnet. Stille stadsdiplomaten zijn in staat het evenwicht te helpen hervinden en de bescherming van een ieder in stelling te brengen. Het komt immers niet vanzelf goed. Niet in Keulen en niet in Nederland.